To w końcu chwalić czy nie chwalić…?
„Mamo! Nie chwal mnie!” Brzmi przewrotnie? Zaskakująco, a może nawet niedorzecznie? Przecież od najmłodszych lat dorastamy w przekonaniu, że pochwała jest najlepszym sposobem wyrażenia aprobaty, zadowolenia wobec podjętej przez dziecko aktywności. Brawo, cudownie, wspaniale – słyszą dzieci na całym świecie. Czy pochwała rzeczywiście buduje ich poczucie własnej wartości? Czy pochwała jest dla dzieci tak ważna, jak nam – dorosłym się wydaje? Czy dziecko może bez niej żyć? Czy warto przestać chwalić dzieci?
